Vandaag nog eens een heerlijke stommiteit begaan. Deze nacht wakker geworden van de pijn aan mijn enkel. Het was al weer enige tijd geleden, maar deze keer deed hij echt weer pijn. Omdat ik geen zin had in een nachtelijke omzwerving door het huis op zoek naar flexium gel, me voorgenomen om de enkel vanmorgen na het douchen in te smeren. Zo gezegd, zo gedaan.
Voor ik ging douchen even de gel genomen. Na de douche was deze nergens te bespeuren. Heel de badkamer doorzocht, niet gevonden. Waar heb ik hem toch weer gelegd? Ik bedacht me dat ik als goede moeder nog snel een hele hoop spullen had meegenomen naar boven om op hun plek te leggen. Dus alle plekken afgezocht waar ik nog dingen gelegd had, misschien had ik hem daar ergens vergeten. En ja hoor, alles wat ik meegenomen had lag op zijn plaats, de flexium gel lag gewoon nog op mij te wachten in de living. Die was ik dan uiteindelijk vergeten meenemen. Hoe stom kan een mens zijn. Datgene wat ik eigenlijk ga halen, dat laat ik dan liggen.
Ik zou het op mijn leeftijd kunnen steken. Misschien begin ik de dingen wel gewoon te vergeten? Zou best kunnen, maar in alle eerlijkheid moet ik gewoon toegeven dat ik dit soort stoten al heel mijn leven uithaal. Dus de leeftijd zal het dan toch niet zijn.
Ik herinner mij nog toen ik in het eerste of tweede middelbaar zat. Ik was mij aan het aankleden en kon toch nergens mijn tweede sok vinden. 10 minuten ben ik op zoek geweest naar die tweede sok. Mijn gedachten toen herinner ik me ook nog levendig. Ik heb 1 sok aan, waar is die tweede nou? Om dan een minuut later te denken: ik heb 1 sok vast, waar is die tweede nou? Dat 1 sok aan en 1 sok vast uiteidelijk gewoon 1+1 was en dus 2 sokken, daar heb ik 10 minuten over gedaan. Wat voelde ik me nadien stom, maar tegelijkertijd lag ik plat van het lachen. Een stommiteit waarvoor mijn man mij nog steeds uitlacht trouwens.
Dus de leeftijd, nee dat zal het niet zijn. Waarschijnlijk is het gewoon hoe ik in elkaar zit. Maar ik vrees dat dit er met de leeftijd niet op zal verbeteren. :-)
Ach ja, een perfect leven zou maar saai zijn. En met je eigen stommiteiten kunnen lachen vind ik nog wel een leuke eigenschap van mezelf.
Comentarios