Het carnavalverlof zit er bijna op, tijd voor een terugblik.
Hoe kan er toch zoveel gebeuren in 1 weekje vakantie. Hoewel wij een rustige vakantie hadden, is er toch weer veel gebeurd.
Onze lieve poes van 14 jaar oud is erg ziek geweest. Samen met de dierenarts gepraat over wat mogelijk was en wanneer euthanasie wenselijk was. Onze poes krijgt al elke dag pijnmedicatie wegens artrose. De vraag is dan ook, hoeveel extra leed laat je zo een beestje dragen. Dus dat was even heavy. Maar na een dagje aan het infuus en wat force feeding door de dierenarts is ze er wonderwel bovenop gekomen. Dus enkele dagen spannend, maar wel goed afgelopen. Momenteel ligt ze naast mij te slapen in haar mandje terwijl ik dit blogje schrijf. Dus een dikke pluim voor het team van de dierenartsenpraktijk, wij zijn weeral erg dankbaar.
Andrea is maandag naar Bomma en Vake gegaan om een dagje te logeren. Dat vind ze altijd reuze fijn. Extra aandacht, in het middelpunt van de belangstelling staan en veel meer snoepjes dan thuis. Gewoon heerlijk voor zo een jonge dame. En normaal zou ze dinsdag naar huis komen, maar dan heeft ze daar maar ineens een nachtje logeren bij tante Katleen aan gekoppeld. Waarom zou de pret na één nachtje moeten stoppen. En op woensdag is ze dan met de tante en haar nichtje naar de cinema gegaan. Het plezier kon niet op. Ze praat er nog voortdurend over.
Quinten heeft gisteren met zijn vrienden zijn verjaardag gevierd. Hij is met zijn vrienden een film gaan kijken in de cinema. Iedereen opgewacht in de hal, tickets uitgedeeld, iedereen voorzien van drank en massa's snoep. En daar gingen ze dan, met zijn zessen, zonder volwassenen. Wat worden mijn kinderen toch snel groot. Quinten heeft zich erg geamuseerd en is super blij. Het was een top-avond.
En hoe kan het anders: uren en uren gamen. Dat is natuurlijk ook gebeurd. Gisteren ben ik met keelpijn in bed gekropen, zoveel had ik gelachen. Vanochtend was dat natuurlijk helemaal over, tot ik een uurtje aan het gamen was, toen was het wonderwel terug. Telkens ik met Maritta zit te gamen komen ook die lachbuien terug. Gieren van het lachen doen we dan. Het is fijn dat gamen geen asociaal ding meer is, maar dat dit gedaan wordt in groep, samen met vrienden. En lachen is gezond, dat wordt toch gezegd. Dus dat zit wel snor. Trouwens nog 31% van dit level en ik behaal mijn doel voor dit jaar. Dus nog ergens tussen de 4 tot 10 weken, afhankelijk van hoeveel ik kan gamen.
Best wel grappig. Wij met vier op de bureau, allemaal gamend (papa kijkt soms gewoon you-tube filmpjes). En dan Quinten die ondertussen met zijn vrienden praat en samen een spel probeert te winnen. En ik die met mijn groep aan het spelen ben. En ondertussen ook allemaal met elkaar bezig. Quinten begon gisteren een liedje te zingen en zonder erbij na te denken begon ik te dansen. Waarop Sven begon mee te dansen. Quinten liep van de trap af met een idee van: 'oh nee, mijn ouders zijn zot geworden. Ik sterf bijna van schaamte.' En toen waren we met zijn allen aan het lachen. Gewoon samen, genietend van de dagdagelijkse grappen en grollen die hier thuis plaatsvinden.
Een vakantie heeft ook altijd een gebrek aan structuur. Dat is wel het consistente minpunt aan zo een vakantie. En hoewel we telkens op voorhand wat structuur proberen in te brengen, voorlopig lukt het niet om dat ook daadwerkelijk te doen als het zover is. Dat moet dus echt nog wel veranderen. Ik moet meer tijd maken voor mezelf om te mediteren, wandelen, ... En Quinten moet dagelijkse routine krijgen. Dus daar is nog werk aan de winkel.
Dus was het een geslaagde vakantie. Echt wel, het was fijn. Maar wat ben ik toch ook blij dat de week bijna gedaan is. Terug school, terug structuur, terug de dagdagelijkse routine. Niets zo zalig als de gewone dagelijkse routine van het leven.
Comments